آسمان ریسمان دستیار روحانی برای هدف گیری سه‌گانه/ آقای ربیعی! لطفا ژست عاقلانه نگیرید!

پیرامون موضوع مذاکره، آقای ربیعی باید بدانند که نمی توانند با ژست عاقلانه تاریخ را کنار بزنند.حسین خان بابازاده: علی ربیعی، دستیار ارتباطات اجتماعی رییس جمهور و سخنگوی دولت پس از استیضاح از وزارت کار رو به یادداشت نویسی هم آورده است. در برخی موارد بررسی این یادداشت ها که نویسنده آن سابقه فعالیت امنیتی هم دارد باعث استخراج مواضع نیمه پنهان دولت دوازدهم می شود. بخش های مهم یادداشت اخیر ربیعی را در ادامه خواهید خواند:
 
*در فضای بشدت سیاست‌زده کنونی یک نوع قطبی‌سازی در اطراف قضیه تحریم شکل گرفته است؛ یا از یکسو از تحریم‌های امریکایی یک بت شکست‌ناپذیر می‌سازند وهرگونه تلاش دیپلماتیک را به منزله یک «تسلیم» جلوه می‌دهند یا اینکه برخی دیگر چاره نهایی مشکلات ناشی از تحریم را در مذاکره محض می‌بینند. از قضا آنچه که در هر دو حالت مغفول می‌ماند خود جامعه‌ای است که امریکا پیکان تحریم‌ها را به طور مستقیم علیه آن سمتگیری کرده است.
 
*رخدادهای ناگوار آبان با همه تلخی خود نشان داد که باید با راهبردهای ساده‌اندیشانه و تک‌وجهی مقابله با تحریم وداع کرد و یک راهبرد دوستونه را در دستور کار قرار داد: من این راهبرد دوستونه و دو وجهی مبتنی بر جامعه در مقابله با تحریم‌ها را این‌گونه می‌توانم توضیح بدهم که هرکجا تحریم هست و آثار و توابع خودش را آشکار کرده نیازمند برنامه‌هایی برای مقاوم کردن اقتصاد، فرهنگ و جامعه در مقابل تحریم‌ها هستیم. اصلاح الگوی مصرف و بودجه‌های مستقل از نفت و گسترش صادرات و کاهش واردات و مواردی از این قبیل باید به‌عنوان برنامه مداوم اجرا شود به نحوی که به‌ جانمایه نظام اداری تبدیل شود و هر کنشگر اقتصادی و کارآفرین جامعه مدنی خود را بخشی از این استراتژی متصور شود. همزمان با آن نباید به دیده شک به تلاش دیپلماتیک نگریست و آن را در تقابل با استراتژی مقاومت دانست. ما باید از هیچ تلاشی برای عقب راندن امریکا و شکست تحریم امتناع نکنیم. بنابراین حفظ برجام، پذیرش «اف‌ای‌تی‌اف»، استفاده از ظرفیت‌های بین‌المللی از هند و چین و روسیه تا ژاپن و اروپا و حتی داخل امریکا باید یک استراتژی مقاومت تلقی شود.
 
*اما نکته حائز اهمیت این است که تحریم در کجا هست؟ باید بگوییم که تحریم آثار خودش را در دشوار کردن زندگی مردم آشکار کرده است. به‌عبارت دیگر ما باید در استراتژی دوستونه به مردم برگردیم. راهبرد «بازگشت به جامعه» در شرایط ملتهب کنونی یک راهبرد ضدتحریمی نیز هست. تنها زمانی می‌توان شعار «در مقابل تحریم‌ها نمی‌شکنیم، تحریم‌ها را می‌شکنیم» را سر داد که توانمندسازی جامعه و توان‌افزایی سازمان‌های مدنی جامعه را در دستور کار قرار دهیم و به موازات امر اجتماعی، انتخابات مجلس را به استانداردهای انتخابات مجلس اول در اسفند 58 نزدیک کنیم.

اما درباره یادداشت ربیعی بخوانید:

اگر بخواهیم حواشی آسمان ریسمان بافی سخنگوی دولت را در این یادداشت کنار بگذاریم، تقلا برای تصویب دو لایحه باقیمانده از FATF، تلاش برای مذاکره با آمریکا و انتقاد به نظارت استصوابی اهداف نهان این نوشته سخنگوی دولت است.

استفاده ربیعی از کلیدواژه انتخابات «مجلس اول» به نوعی طعنه به ماجرای نظارت استصوابی شورای نگهبان است که تقریبا از ماه گذشته توسط رئیس جمهور و دیگر تریبون داران مطرح شده و پیش تر به این ترفند نخ نما شده پاسخ لازم داده شده است.

اما پیرامون موضوع مذاکره، آقای ربیعی باید بدانند که نمی توانند با ژست عاقلانه تاریخ را کنار بزنند. اتفاقا افرادی که چاره را در مذاکره با امریکا میدانسته همین مسئولان ارشد دولت مدعی تدبیر بودند که هنوز هم سرکار هستند و اتفاقا هنوز هم پای این اعتقاد ایستاده و تحقق آن را دنبال می کنند. ناکامی آنها از برقراری رابطه مستقیم با کدخدا باعث شده تا به این امید که بتوانند از طریق ماکرون و آبه به همین هدف برسند، خوشحال باشند.

گریز ربیعی به ماجرای FATF و استدلال او پیرامون این موضوع را بیشتر از هر چیز باید یک گزاره تلخ قلمداد کرد. دولتی که بیشترین خلف وعده و قلدری را از آمریکا و اعوان اروپایی اش لمس کرده است، پذیرش الباقی لوایح خطرناک FATF و حفط جنازه برجام را بخشی از مقاومت معرفی کرده است! این صراحت در بیان خطا به خوبی نشان می دهد که برخلاف آن چیزی که برخی از فعالین سیاسی احیانا معتقد هستند، این دسته از مسئولان قصد خیانت نداشته اما در اثر ناکارآمدی و کارنابلدی به قصد خیررسانی و گره گشایی(!) اقتصاد کشور را به سمت ته دره فرستاده و البته با اصرار به ادامه این وضعیت غلط خواهند فرستاد. آقای ربیعی باید توضیح بدهد از برجام جز همان دستاورهای خیالی سیب و گلابی چه چیز گیر مردم آمده و یا از اجرای 39 مورد از 41 دستورالعمل های FATF تاکنون عایدی ایران چه بوده است؟

در پایان هم باید به آقای ربیعی که روزگاری متولی بخش کار و رفاه اجتماعی دولت بوده است یادآور شد که به اذعان خود آقای رئیس جمهور اثر تحریم ها در اقتصاد ایران 20 درصد است و نقش مدیریت کشور هشتاد درصد. این ناکارآمدی مدیران اهل تدبیر، معطل نگه داشتن کشور، سیاست بازی ها و رفتار غیرصادقانه با مردم بوده که به قول آقای ربیعی امروز اینگونه معیشت مردم را با مشکل مواجه کرده است؟ آن چیز که امروز در زندگی مردم رخ نمایی کرده مدیریت مدعیان تدبیر است نه تحریم ها. مدیریت دولت های یازدهم و دوازدهم بود که تحریم ها را موثر کرده است و قابل تامل تر انکه یک روز در میان مسئولان ارشد دولت در اقدامی شاید مشکوک فریاد می زنند که تحریم ها موثر است! حال این فریادها از سر شانه خالی کردن است یا چراغ سبز، خدا می داند!